اخبار شرکت تهدید فزاینده‌ی نوردل‌ها برای اکوسیستم‌های دریایی در سراسر جهان

تصور کنید روی یک ساحل شنی نرم پابرهنه راه می‌روید، آفتاب صورتتان را گرم می‌کند و نسیم ملایم دریا موهایتان را نوازش می‌کند. صدای ریتمیک امواج لحظه‌ای عالی از آرامش را ایجاد می‌کند. اما اگر می‌دانستید که در زیر پاهایتان، در هم آمیخته با شن، تعداد بی‌شماری گلوله‌های پلاستیکی به نام «نوردل» وجود دارد، چه؟ این ذرات به ظاهر بی‌اهمیت، بی‌صدا اکوسیستم‌های دریایی ما را تهدید می‌کنند.

نوردل‌ها، که به عنوان گلوله‌های پلاستیکی یا اشک پری دریایی نیز شناخته می‌شوند، ماده خام مورد استفاده برای تولید اکثر محصولات پلاستیکی هستند. این ریزپلاستیک‌ها کمتر از 5 میلی‌متر قطر دارند و معمولاً به شکل عدس یا نخود متقارن ظاهر می‌شوند. حدود 600 نوردل می‌تواند یک بطری آب یکبار مصرف کوچک تولید کند.

این پیش‌سازهای پلاستیکی صنعتی در سراسر جهان به کارخانه‌ها فرستاده می‌شوند، جایی که ذوب شده و به اقلام روزمره - از بسته‌بندی مواد غذایی گرفته تا تجهیزات پزشکی - قالب‌گیری می‌شوند. با این حال، این دانه‌های پلاستیکی بی‌ضرر، یک فاجعه زیست‌محیطی ایجاد می‌کنند.

تخمین زده می‌شود که سالانه 11.5 تریلیون نوردل وارد محیط‌های دریایی می‌شود - به اندازه کافی برای دور زدن زمین 1.5 بار. این آلودگی پلاستیکی تکان‌دهنده هم از منابع زمینی و هم از منابع دریایی ناشی می‌شود.

در طول تولید و حمل و نقل پلاستیک، نشت نوردل به دلیل جابجایی نامناسب، ذخیره‌سازی ناایمن و زیرساخت‌های ضعیف رخ می‌دهد. در طول باران‌های شدید، این گلوله‌های ریخته شده به آبراه‌ها شسته شده و در نهایت به اقیانوس می‌رسند.

نوردل‌ها معمولاً در کانتینرهای عظیم در سراسر اقیانوس‌ها حمل می‌شوند. بسته‌بندی آسیب‌دیده یا حوادث دریایی می‌تواند باعث نشت‌های فاجعه‌بار شود. فاجعه کشتی باری X-Press Pearl در سال 2021 در سواحل سریلانکا 1680 تن نوردل را آزاد کرد - بزرگترین نشت ثبت شده - که اکوسیستم‌ها و شیلات محلی را ویران کرد.

این پلاستیک‌های ریز چندین تهدید برای حیات دریایی و به طور بالقوه سلامت انسان از طریق زنجیره غذایی ایجاد می‌کنند.

لاک‌پشت‌های دریایی، ماهی‌ها و پرندگان اغلب نوردل‌ها را با غذا اشتباه می‌گیرند. پلاستیک بلعیده شده باعث انسداد داخلی، گرسنگی و مرگ می‌شود. این گلوله‌ها همچنین آلاینده‌های سمی را از آب دریا جذب می‌کنند و موجوداتی را که آنها را مصرف می‌کنند مسموم می‌کنند.

با تجمع سموم در زنجیره غذایی، انسان‌هایی که غذاهای دریایی آلوده مصرف می‌کنند ممکن است با اختلالات ایمنی، مشکلات تولید مثل و افزایش خطر ابتلا به سرطان مواجه شوند.

پلاستیک هرگز واقعاً ناپدید نمی‌شود - فقط به ریزپلاستیک‌های کوچک‌تر تجزیه می‌شود و در عین حال مواد شیمیایی مضر و گازهای گلخانه‌ای را آزاد می‌کند. این ذرات میکروسکوپی اکنون در هر اکوسیستمی، از اعماق اقیانوس‌ها تا یخ‌های قطب شمال، نفوذ می‌کنند.

از آنجایی که حذف نوردل‌های اقیانوسی تقریباً غیرممکن است، پیشگیری حیاتی است. راه‌حل‌های کلیدی عبارتند از:

سازمان بین‌المللی دریانوردی باید قوانین تخصصی برای حمل و نقل گلوله‌های پلاستیکی ایجاد کند، از جمله:

• الزامات بسته‌بندی پیشرفته
• مسیرهای حمل و نقل محافظت شده
• نظارت بهبود یافته بر نشت

تولیدکنندگان پلاستیک باید اجرا کنند:

• آموزش جامع کارکنان
• تاسیسات تولیدی ارتقا یافته
• پروتکل‌های نشت اضطراری

افراد می‌توانند با موارد زیر مشارکت کنند:

• کاهش مصرف پلاستیک
• شرکت در پاکسازی سواحل
• حمایت از جایگزین‌های پایدار

• 11.5 تریلیون: نوردل وارد اقیانوس‌ها در سال (36000 گلوله در ثانیه)
• 1680 تن: نوردل ریخته شده در فاجعه X-Press Pearl
• 600 گلوله: مورد نیاز برای تولید یک بطری آب پلاستیکی

این بحران جهانی نیازمند اقدام فوری و هماهنگ برای محافظت از اقیانوس‌های ما قبل از رسیدن آلودگی نوردل به سطوح غیرقابل برگشت است.